معنى ایمان

258.وَ سَأَلَهُ (علیه السلام) رَجُلٌ أَنْ يُعَرِّفَهُ الْإِیمَانَ فَقَالَ إِذَا كَانَ غَدٌ فَأْتِنِی حَتَّى أُخْبِرَكَ عَلَى أَسْمَاعِ النَّاسِ فَإِنْ نَسِیتَ مَقَالَتِی حَفِظَهَا عَلَيْكَ غَيْرُكَ فَإِنَّ الْكَلَامَ كَالشَّارِدَةِ يَنْقُفُهَا هَذَا وَ يُخْطِئُهَا هَذَا . و قد ذكرنا ما أجابه به فیما تقدم من هذا الباب و هو قوله الإیمان على أربع شعب

مردى از امام علیه السّلام خواست كه باو بشناساند (معنى) ایمان چیست، پس آن حضرت (در باره رمندگى سخن) فرمود: 1-  چون فردا شود نزد من بیا تا جائیكه همه بشنوند بتو خبر دهم كه اگر گفتار مرا فراموش نمودى دیگرى آنرا حفظ كرده از بر نماید، زیرا سخن مانند شكار رمنده است شخصى (با حافظه) آنرا مى رباید و دیگرى (بر اثر خنگى) آنرا از دست مى دهد (سيّد رضىّ  

ص1216

«علیه الرّحمة» فرماید:) ما آنچه را كه حضرت در پاسخ آن مرد فرمود در گذشته از این باب (فرمایش سى ام) بیان كرده ایم و آن فرمایش آن بزرگوار است باینكه الإیمان على أربع شعب (دعائم) یعنى ایمان وابسته بر چهار شاخه (ستون) است.